Lentefeest verwijst over het algemeen naar oudejaarsavond en de eerste dag van de eerste maanmaand. Maar in de volksmond verwijst het Lentefeest in de traditionele zin naar het feest vanaf de achtste dag van de twaalfde maanmaand of de offerkachel op de 23e of 24e van de twaalfde maanmaand, tot de vijftiende dag van de eerste maanmaand, met oudejaarsavond en de eerste dag van de eerste maanmaand als climax. Om dit festival te vieren, zijn in de duizenden jaren van historische ontwikkeling enkele relatief vaste gebruiken en gewoonten gevormd, en velen van hen worden tot op de dag van vandaag doorgegeven.
Tijdens het traditionele festival van het Lentefestival houden de Han-nationaliteit en de meeste etnische minderheden in ons land verschillende feestelijke activiteiten. De meeste van deze activiteiten zijn voornamelijk gericht op het brengen van offers aan goden en Boeddha's, hulde brengen aan voorouders, het verwijderen van de oude en het fabriceren van nieuwe, het verwelkomen van het jubileum en het ontvangen van zegeningen, en bidden voor een goed jaar. De vormen van activiteiten zijn rijk en kleurrijk, met sterke nationale kenmerken.
Er is een legende over de oorsprong van het Lentefeest. In het oude China was er een monster genaamd "Nian". "Nian" leeft vele jaren diep in de zeebodem en klimt alleen op oudejaarsavond aan wal, verslindt vee en brengt mensenlevens in gevaar. Daarom helpen mensen in dorpen en dorpen elke oudejaarsavond oud en jong om naar de diepe bergen te vluchten om de schade van het "Nian"-beest te voorkomen.
Op oudejaarsavond kwam een oude man van buiten het dorp om te bedelen. De dorpelingen waren gehaast en in paniek. Alleen een oude vrouw in het oosten van het dorp gaf de oude man wat te eten en haalde hem over de berg op te gaan om het "Nian"-beest te ontwijken. Nian' het beest rijdt weg." De oude vrouw bleef overtuigen, en de bedelende oude man lachte zonder een woord te zeggen. Midden in de nacht brak het "Nian" beest het dorp binnen. Het ontdekte dat de atmosfeer in de dorp was anders dan voorgaande jaren: het huis van de oude vrouw in het oosten van het dorp, de deur was beplakt met rood papier en het huis was helder verlicht door kaarsen.
Het "Nian" beest huiverde en slaakte een vreemde kreet. Bij het naderen van de deur was er een plotselinge explosie van "bang bang bang bang" op de binnenplaats, "Nian" beefde helemaal en durfde niet vooruit te gaan. Het bleek dat Nian het meest bang was voor rood, vuur en explosies. Op dat moment ging de deur van het huis van de schoonmoeder wijd open en ik zag een oude man in een rood gewaad lachen op de binnenplaats. "Nian" werd bleek van shock en vluchtte in verlegenheid. De volgende dag was de eerste dag van de eerste maanmaand. Mensen die waren teruggekeerd van evacuatie waren verrast om te zien dat het dorp veilig en gezond was.
Op dat moment realiseerde de oude vrouw zich plotseling en vertelde de dorpelingen haastig over de belofte om de oude man te bedelen. Het incident verspreidde zich snel in de omliggende dorpen en iedereen wist hoe het "Nian"-beest te verdrijven. Vanaf dat moment, elke oudejaarsavond, plaatste elk gezin rode coupletten en zette vuurwerk af; In de vroege ochtend van de eerste dag van het nieuwe jaar moet ik ook naar mijn familie en vrienden om hallo te zeggen. Deze gewoonte verspreidt zich steeds meer en het is het meest plechtige traditionele festival onder het Chinese volk geworden.
